Σάκης Στρογγύλης: "Τι αξία θα είχε ένα άσπρο χαρτί με μαύρα γράμματα , αν δεν το ζωντάνευαν 17 ταλαντούχοι καλλιτέχνες;"

 

O θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης Σάκης Στρογγύλης μιλά για το e-elpida, στους Βασίλη Γερολιόλιο και Μιχάλη Μπύρο, λίγες ώρες πριν την πρώτη παράσταση "Ανακατωμένα Σύμπαντα"!

e-elpida: Σχεδόν 3 χρόνια μετά επιστρέφεις με ένα καινούργιο έργο.


Σάκης Στρογγύλης: Να το πάρουμε κατ΄αρχάς σε πρώτο πληθυντικό γιατί η δουλειά είναι συλλογική.


2 χρόνια μετά, επιστρέφετε με καινούργιο έργο. Αυτή η διετής παύση πόσο επηρέασε εσάς και την ομάδα σας; Υπήρξαν κάποιοι καλλιτέχνες οι οποίοι είπαν μετά απ΄ αυτό, ότι τους βοήθησε να σκεφτούνε καλύτερα, να οραματιστούνε κάποια πράγματα καλύτερα, γιατί τότε ίσως υπήρχε βιασύνη, τώρα δεν υπήρχε η πίεση του χρόνου.


Να πούμε κατ΄ αρχάς ότι αυτό το έργο το οποίο παίζουμε τώρα, το είχαμε έτοιμο προ κορωνοϊού. Ήταν έτοιμο να παιχθεί και σταμάτησε τη στιγμή που έπεσε η πρώτη καραντίνα. Επανήλθαμε τώρα τον Οκτώβριο, μετά από 2 χρόνια καραντίνα. Και για να΄ρθω στο ερώτημά σου, να σου πω ότι εγώ δεν είδα ότι βοήθησε αυτή η απομόνωση ιδιαίτερα καλλιτεχνικά. Ίσα-ίσα αδρανοποίησε ένα μεγάλο τμήμα και των ανθρώπων αλλά και τις σκέψεις και των διαθέσεων και των εμπνεύσεων κι αυτό το συναντήσαμε στις πρόβες όλο αυτό το διάστημα, σαν ένα πρόσθετο εμπόδιο που είχε όλη αυτή η ιστορία.


Τι σε ώθησε να γράψεις αυτό το θεατρικό έργο; Πήρες κάποια «βοήθεια» από τα άλλα μέλη της ομάδας ή αποκλειστικά εσύ είχες όλες τις ιδέες κι έγραψες το έργο αποκλειστικά εσύ;


Η πρώτη και κύρια πηγή τροφοδοσίας για την τέχνη είναι η ίδια πραγματικότητα κι αυτό που βιώνουμε, τόσο σε επίπεδο ατομικό, όσο και σε επίπεδο κοινωνικό και πολιτικό. Οπότε πάντοτε το πρώτο υλικό έρχεται από εκεί. Μετά από το 2016 που συνεργαζόμαστε με την ομάδα, το επίπεδο στο οποίο βοήθησε αυτή η ιστορία, ήταν ότι μου΄δωσε τη δυνατότητα να προσαρμόσω τους ρόλους στα σώματα και στις φωνές των παιδιών που το απαρτίζουν. Οπότε σ΄αυτό το σημείο θα μπορούσαμε να πούμε ότι τεχνικά έδωσε ένα καλούπι στο επίπεδο των ρόλων. Επειδή δουλεύουμε μ΄αυτή την ομάδα, χωρίς αυτό να περιορίζει και την προσπάθεια αυτή αποκλειστικά και μόνο στην ομάδα, εμείς θα χαρούμε να το δούμε κι από άλλες ομάδες κάποια φορά.


Πες μας δυο λόγια για το έργο «Ανακατωμένα Σύμπαντα». Τι θα δει κάποιος που θα έρθει αυτό το Σαββατοκύριακο στο Λιτόχωρο, στο Α΄Δημοτικό.


Ο Αϊνστάιν έλεγε ότι αν στην ερώτηση απαντάς με ερώτηση, είσαι ηλίθιος. Ας κάνουμε όμως τώρα μια εξαίρεση, γιατί θέλω να σου αντιστρέψω την ερώτηση και να σου πω, πως θα μπορούσες εσύ να γράψεις τον τίτλο «Ανακατωμένα Σύμπαντα»


Σαν κάποιοι διαφορετικοί, σαν κάποιοι μπερδεμένοι κόσμοι ίσως, η φράση παράλληλο σύμπαν την ακούμε πολύ συχνά, δηλ. ζούμε σε ένα παράλληλο σύμπαν, σαν κάποιοι ανακατωμένοι, μπερδεμένοι κόσμοι, οι οποίοι όμως σίγουρα έχουν κάποιο κοινό.


Ναι, μέσα έπεσες! Στην πραγματικότητα, είναι πολύ δύσκολο να περιγραφεί τι συμβαίνει. Όντως η ιδέα είναι παρμένη, βασισμένη στον επιστημονικό ισχυρισμό της ύπαρξης παραλλήλων συμπάντων. Εμείς επιχειρήσαμε αυτά τα υποτιθέμενα παράλληλα σύμπαντα να τα σμίξουμε και να δούμε πως λειτουργεί η εφαρμογή τους στην καθημερινότητά μας. Το αποτέλεσμα που βγήκε από την εφαρμογή αυτής της σμίξης των παράλληλων συμπάντων, ήταν ότι οι χαρακτήρες από αλλού ξεκινούν, άρα άλλα αρχινούν, άλλα σχολνούν! Κι εκεί είναι που ξεσπάει κι η ακραία κωμωδία. Όμως υπάρχει ένα κοινό, υπάρχει γύρω πραγματικότητα, η οποία από όποια οπτική και να τη δει κανείς, στο τέλος παραμένει αμετάβλητη και καλούμαστε μόνοι μας να προσδιορίσουμε τη θέση μας αυτή σ΄αυτό τον κόσμο και να τον φέρουμε στα μέτρα των ονείρων μας. Αυτό είναι το μήνυμα που βγαίνει από το έργο.


Εσύ περισσότερο ορίζεις τον εαυτό σου σαν σκηνοθέτη, σαν μουσικό, σαν ηθοποιό; Που δρομολογείς περισσότερο τον Σάκη;


Μουσικός δεν είμαι, πρώτα αυτό.
Έχω την εντύπωση ότι αν οριοθετήσεις τον εαυτό σου κι αυτό που κάνεις μέσα σε ένα πλαίσιο, αυτόματα κιόλας αυτοπεριορίζεσαι. Εγώ δεν αναγνωρίζω κανέναν τέτοιο τίτλο και ειδικότητα για τον εαυτό μου. Εγώ νομίζω ότι πρέπει να έχουμε κεραίες, αυτιά και διαθέσεις ορθάνοιχτες και ότι μπορούμε να κάνουμε σε όποιο επίπεδο, να το κάνουμε με όλο μας τον εαυτό. Κι αυτό να επικοινωνεί με τον κόσμο να προχωράει, να πιάνει τόπο, να είναι μια αφορμή να συναντιόμαστε πάντα.


Έχουμε κάνει ως elpida κι άλλες συζητήσεις με ανθρώπους του καλλιτεχνικού χώρου και με σκηνοθέτη και με σεναριογράφο. Συγκεκριμένα με 2 θεατρικούς συγγραφείς που κάναμε, ο ένας μας είπε ότι πρέπει στο τέλος η παράσταση να αφήνει ερωτηματικά κι ο άλλος μας είπε ότι πρέπει να περνάει ένα ισχυρό μήνυμα. Τα «Ανακατωμένα Σύμπαντα», εσύ τι προσδοκάς να περάσουν στον κόσμο;


Δεν έχει πολλή σημασία τι προσδοκώ εγώ, γιατί κάθε ένας το λαμβάνει διαφορετικά. Το μόνο βέβαιο είναι ότι αυτό το έργο θα προκαλέσει προβληματισμό, προτιμώ τη λέξη αυτή από τα ερωτηματικά και σίγουρα κάποια μηνύματα θα περάσουν και θα γίνουν πολύ κατανοητά. Δεν υπάρχουν πρέπει στην τέχνη, είτε πρέπει να βάζει ερωτηματικά, είτε πρέπει να έχει νόημα. Θα μπορούσε να τα κάνει όλα η τέχνη. Όπως μπορεί να τα κάνει κι η πραγματική ζωή, την οποία δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε στις ταχύτητές της, όσο καλοί και να είμαστε σαν καλλιτέχνες.


Όπως είπες έγραψες το έργο αυτό πριν 2 χρόνια.


Πριν περισσότερα χρόνια. Το έργο γράφτηκε το ΄18.


Τα τελευταία χρόνια εγώ έρχομαι να σου πω ότι πιστεύω ότι η καθημερινότητα έχει δώσει πάρα πολύ μεγάλη τροφή για συγγραφή. Είσαι σε κάτι, έχεις στα σκαριά, κάτι ξεκίνησες να γράφεις;


Για τα θεατρικά δεν υπάρχει ακόμα άμεσο πλάνο. Αυτό που δουλεύω αυτή την περίοδο είναι η έκδοση της επόμενης ποιητικής συλλογής που σκέφτομαι κι όταν κλείσει αυτό το κομμάτι, θα ξαναδούμε λίγο πως θα τοποθετηθούμε με τα θεατρικά σαν ομάδα. Και να πούμε σ΄αυτό το σημείο ότι η ομάδα μας έχει εμπλουτιστεί φέτος. Και πρώτα και κύρια με τους συνομιλητές που συμμετέχουν με τον τρόπο τους ο καθένας στην ομάδα κι αυτό ανοίγει και δρόμους για το μέλλον αλλά και με άλλα παιδιά που μας προσεγγίσανε κι αυτό για μας είναι πάρα πολύ μεγάλη χαρά, ήταν το ζητούμενο από την αρχή. Να συγκεντρωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι καλλιτέχνες γίνεται και να δώσουμε ότι καλύτερο μπορούμε συλλογικά.


Απ΄ότι έχουμε καταλάβει, αρκετά πράγματα περνάνε απ΄το δικό σου χέρι σ΄αυτή την ομάδα. Εσύ όμως, άμα σου κάνω αυτή την ερώτηση όπως γίνεται σ΄όλα τα θέατρα, θα πείτε ότι όλοι μαζί, είναι μια συλλογική προσπάθεια, είναι εξαιρετικό το κλίμα που διέπει όλη την ομάδα κι αυτά τα κλισέ.


Δεν βρήκες δηλ. κάποιον να σου πει: εγώ τράβηξα μπροστά.


Ποτέ!


Κοίταξε, εγώ δεν θα είχα αντίρρηση να σου το πω αυτό το πράγμα. Είναι πάρα πολύ εύκολο ξέρεις και είναι κι ένας μεγάλος πειρασμός να το πεις. Απλά το θέμα είναι ότι αυτό δεν στέκεται. Διότι αν πάρεις τώρα το κείμενο που κρατάς στα χέρια σου και στην ουσία είναι άσπρο χαρτί με μαύρα γράμματα, τι αξία θα είχε αυτό, αν δεν το ζωντάνευαν 17 ταλαντούχοι καλλιτέχνες. Οπότε αν δεν υπήρχε αυτό το δυναμικό, ούτε συγγραφέας θα ήσουν, ούτε σκηνοθέτης θα ήσουν, ούτε τίποτα θα έκανες. Οπότε είναι όλα αλυσίδα και καλό είναι να αναλογιζόμαστε μέχρι που είμαστε και που φτάνουμε, γιατί κανένας δεν είναι μόνος του άρτιος σ΄αυτό τον κόσμο.