Σήμερα 25 Αυγούστου, το μεσημέρι, ανέβηκα στα Πριόνια με αυτοκίνητο φίλου και μετά με τα πόδια κατηφόρισα προς το παλιό μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου που αναπαλαιώνεται και εκτιμώ πως σε λίγα χρόνια θα αναδειχθεί σε ένα από τα πιο ιστορικά, θρησκευτικά μνημεία. Με αυτή την ευκαιρία θα ήθελα να συγχαρώ τους γέροντες της Ιεράς Μονής του Αγίου Διονυσίου για τις αξιέπαινες προσπάθειές τους. Η αναστήλωση αυτού του ιστορικού μνημείου – που οι πρόγονοι της Μέρκελ το ανατίναξαν κατά την περίοδο της κατοχής – αποτελεί φάρο αισιοδοξίας και πυξίδα για το μέλλον.
Στην διαδρομή για το κατέβασμα σκεφτόμουν το πόσο «παράξενος» μου φαίνεται αυτός ο Αύγουστος.
Είτε γιατί δεν συνάντησα στον Όλυμπο τον κόσμο και τους τουρίστες που έβλεπα τα προηγούμενα χρόνια, είτε η πανδημία, είτε η κρίση, είτε τα ελληνοτουρκικά… Δυστυχώς το ίδιο νιώθω και για τον Σεπτέμβριο που έρχεται.
Σε κάποιο σημείο της διαδρομής ήρθε στο μυαλό μου μια ανάρτηση της συμπατριώτισσάς μας Εύης Μουκριώτη στο facebook που πριν λίγες μέρες είπε μεταξύ άλλων «…ίσως μόνο από το Θεό μπορείς να περιμένεις κάτι…»…
Κατέβηκα με αμάξι στο χωριό και πήγα στους Μύλους. Από εκεί πήρα το μονοπάτι Ε4 στο Νερόμυλο, στο Λάκκο και μετά ανηφόρησα από του «Μήλιου το Γεφύρι» περνώντας για λίγο από το εξωκλήσι της «Παναγιάς του Ολύμπου», που γιόρταζε τα εννιάμερα την Κυριακή 23 Αυγούστου.
Μου έκανε εντύπωση πως τα καντήλια ήταν ακόμα αναμμένα, ίσως από κάποιους βιαστικούς διαβάτες και για αυτό ρώτησα τον πρόεδρο των συγγραφέων Πιερίας Παναγιώτη Αγγελίδη – που τυχαία συνάντησα εκεί με τη γυναίκα και την κόρη του – πώς συμβαίνει αυτό. Τα καντήλια μου είπε ίσως ήταν αναμμένα από χθες που γιόρταζε ο Πατροκοσμάς, που σύμφωνα με την παράδοση, πέρασε από το σημείο αυτό και μέσα από το Φαράγγι του Ενιπέα ανέβηκε στο Χοροστάσι που μίλησε στους Λιτοχωρίτες που συγκεντρώθηκαν για να τον υποδεχθούν και να τον ακούσουν.
Διαβάστε την συνέχεια εδώ:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου