εΜΠΥρίες

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΠΥΡΟΣ  ΜΙΧΑΗΛ


Καλημέρα, καλημέρα με υγεία και αισιοδοξία!!!!

 Δειλά οδεύουμε στο τέλος μιας εποχής που άφησε στον κάθε έναν από εμάς διαφορετικά συναισθήματα αλλά σίγουρα μας έκανε να αναθεωρήσουμε πολλά για τρόπο που ζούμε, ενεργούμε και σκεφτόμαστε!!

Μετά από δυο μήνες καραντίνας και το αρχικό σοκ της πανδημίας, αρχίζουμε πλέον να σκεφτόμαστε, τον τρόπο με τον οποίο θα επανέλθουμε στην προηγούμενη «κανονικότητα» και να την υπερβούμε. Θα επανέλθουμε ; Τι αλλαγές θα υπάρξουν στην καθημερινότητα μας;

Θα ήθελα να αναφερθώ στο κομμάτι της διεξαγωγής εκδηλώσεων και της λειτουργίας των πολιτιστικών συλλόγων. Στο διάστημα της καραντίνας πολλοί καλλιτέχνες με την χρήση του Διαδικτύου έκαναν live εμφανίσεις για τους διαδικτυακούς τους «φίλους» με σκοπό να διασκεδάσουν όσο μπορούν περισσότερο τις τόσο ανιαρές στιγμές εγκλεισμού. Ομοίως και αρκετοί χοροδιδάσκαλοι (συμπεριλαμβανομένης και της αφεντιάς μου), πραγματοποιήσαμε διαδικτυακές πρόβες και βιντεάκια με τους μαθητές μας, όχι τόσο με σκοπό την εκμάθηση χορών, αλλά για την αναζωπύρωση της φλόγας της παράδοσης στον κάθε έναν από μας. Τώρα στην μετά καραντίνα εποχή αρχίζουμε, ακολουθώντας αυστηρά βέβαια τις συμβουλές των ειδικών, να βγαίνουμε από το καβούκι μας και να μπαίνουμε και πάλι στην τροποποιημένη καθημερινότητά μας .

Για τους πολιτιστικούς συλλόγους η λειτουργία με τις υπάρχουσες συνθήκες είναι απαγορευμένη. Δεν αναφέρομαι μόνο στις πρόβες (που για να χορέψουμε πιανόμαστε κανονικά, σταυρωτά, στους ώμους και με πολύ κόσμο τριγύρω μας), που έτσι και αλλιώς τις έχουμε ξεχάσει όλο αυτό το διάστημα. Αναφέρομαι κυρίως στην αναβίωση των εθίμων, στα πανηγύρια, στις εκδηλώσεις αφιερώματα και σε όλες τις εκδηλώσεις των συλλόγων. Αυτές τις εκδηλώσεις περιμένουν οι σύλλογοι για να δείξουν την δουλειά τους, αλλά και γιατί όχι να βγάλουν και κάποια χρήματα για να καλύψουν τα λειτουργικά έξοδα τους (λόγω έλλειψης κρατικών κονδυλίων). Ας μην σκεφτόμαστε μόνο τους χορευτές και τους συλλόγους, αλλά και τους ανθρώπους που έχουν ως μοναδικό επάγγελμα κάτι σχετικό. Άνθρωποι ιδιοκτήτες συλλόγων, δάσκαλοι παραδοσιακών χορών, μουσικοί που παίζουν στις εκδηλώσεις, άνθρωποι με βεστιάρια παραδοσιακών φορεσιών, ηχολήπτες, φωτιστές και η λίστα τελειωμό δεν έχει. Η λίστα αυτή είναι πιο σημαντική από την τρέλα μας, ότι θέλουμε να χορεύουμε, γιατί εδώ τίθενται ζητήματα επιβίωσης. Ας ελπίσουμε ότι η πολιτεία σύμφωνα πάντα με την γνώμη των ειδικών, θα δώσει την δυνατότητα στους πολιτιστικούς φορείς, να κάνουν τις δράσεις τους και να μπορέσουν να κρατήσουν αλώβητη την αλυσίδα της παράδοσης, χωρίς να χαθεί κάποιος από τους κρίκους της.

 Όλοι μαζί ενωμένοι και με κύριο στόχο την αγάπη, για την διατήρηση της πολιτιστικής μας ταυτότητας, θα το περάσουμε και αυτό!!!!!
Μπύρος Μιχαήλ